Aithnítear nach leor seo, nach leor taobh na fothana ná faisnéis na heachtra, nach leor an siar is aniar a luíonn le hainm is fíor, roimh oscailt súl na maidine. Aithnítear nach leor seo.
Tá cúig bliana déag ann ó d’éag m’athair, fear a dúirt faoi anáil an mhoirfín dó, Of all the bishops, I speak the best Latin. Tá a fhios agam nach leor seo. Ach mo mhilleadh féin i m’aonar – an focal bearrtha – níl ionam fós imeacht uathu.
Leor is leorghníomh, ní hionann – aithním, a chuid, nach leor seo.
é a ligean isteach.
fiú, ceadmhach.
is an oscailt faoi seach.
an éist linn dúchais.
go bhfuil na seanchéimeanna
imithe i léig orainn,
nach athbhríoch don athbhrí
ach a gcaitear siar ró-éasca.
*
Ar an riadaire, óltar deoch,
ach géilltear fós don réice.
Fear na gceirníní,
airíonn ag teacht í,
dreach Monroe
ar a sála daite.
Tá, ar a ghob aige,
an freagra sciobtha,
gur nua ag Marilyn dul
ag breathnú suas sciorta.
Cé d’iarrfadh
athrú ceoil air,
an tsúil le goimh,
an chos i dtaca?
– Lena cheart a thabhairt dó,
an insíonn seisean dise céard a ólas sí?
*
Cé leis an imirt,
An t-athrú uabhair?
Éislinn gan chosaint
an éist linn nua.
Cuireadh chun dinnéir,
is an dá lámh dúnta –
promhadh, ní priocadh
a d’ordaigh an nuachar.
Ná ní gaisce a gcáineadh,
lánúin na fáilte,
an t-oráiste craorag
á chaitheamh eatarthu.
Ise ag maíomh
as a chniotáil seisean,
eisean ag maíomh
as a déantús miotail.
*
Ní foláir ligean leis,
mar bhrú ar an doicheall –
cróilí gan tindeáil
a theastaigh sa deireadh.
Drochrath ar an altra,
í ag fústráil faoin mbord,
an goile fánach
is an lón os a chomhair.
Tabhair meilte
ar na blianta a lean,
ar an gcuthach ceilte
a d’éirigh ina bean.
*
Is aithnítear arís nach leor seo, nach leor taobh na fothana ná faisnéis na heachtra, nach leor an siar is aniar a luíonn le hainm is fíor, faoi sholas dearg óstáin. Aithnítear nach leor seo.
Uamanna is lingeáin chuilce an chéad shraith, tá ráillí an Luas á gcur síos – cuain an earc luachra, nár rugadh is nár saolaíodh.
Tá a fhios agam é, a chuid – ní leor seo.
*
Ná ní leor, ach oiread,
an chríoch is a háiteamh
nach dtagann den chuairt
ach beannú na cnáimhe.
An bhfuilim fós
le tarraingt air,
an leithscéal sin
gan dealramh?
Och, ní galar aon
duine amháin é,
is galair ann
atá níos measa.
*
Ní leomhtar guth fir a rá
ach a ghuth féin, labhair fireann –
imeoidh seo, dúirt sé,
é seo, ní mhairfidh.
Áitím, ann sin,
gur shanntaíos
fear nár liom féin,
nárbh é a leath a leath de.
Ní cheadaítear guth mná a rá,
ach guth m’óige, d’fhreagair é –
a bhfuil tuillte agam cheana, gheobhaidh,
a bhfuil curtha agam, bainfidh.
